Lourens (61) kwam uit de kast
Lourens (61) kwam uit de kast
Het is ruim tien jaar geleden dat hij aan zijn vrouw en kinderen vertelde dat hij homo was. Lourens:
“Het heeft 35 jaar geduurd voor ik de waarheid aan mezelf durfde toe te geven. Pas toen kon ik het delen met mijn omgeving.”
Ik was rond de veertien toen ik voor het eerst een bepaalde verliefdheid voelde voor een jongen. Het waren heel verwarrende gevoelens waar ik niet blij mee was, niemand in mijn omgeving was zoals ik. Ik wist in die tijd ook weinig van homoseksualiteit. Je had Albert Mol, maar in die nichterigheid kon ik geen herkenning vinden. Er werd ook vaak heftig op homo’s gereageerd: die waren ‘van de verkeerde kant’ en flikker was een veelgebruikt scheldwoord. Niemand mocht dan ook van mijn gevoelens weten, besloot ik. Ook mijn familie niet: ik groeide op in een Amsterdams arbeidersmilieu. Mijn familieleden zouden dat nooit accepteren, dacht ik toen.”
Jehova's getuigen
“Maar ik accepteerde het vooral zélf niet, drukte mijn gevoelens weg en deed er van alles aan om ‘normaal’ te worden. Ik heb altijd een sterk godsbesef gehad en rond mijn twintigste kwam ik in aanraking met Jehovah’s Getuigen. Homoseksualiteit wordt door de bijbel afgekeurd. Dat maakte acceptatie er voor mij alleen maar moeilijker door. Maar ik zag Jehovah’s Getuige worden als een nieuw begin, een schone lei en hoopte dat God mijn gevoelens wel weg zou nemen. Het zou volgens die leer bovendien niet lang meer duren voor Gods Koninkrijk op aarde zou komen: de aarde zou een paradijs worden, waar geen homoseksualiteit bestaat.”
Getrouwd, twee kinderen
“Op mijn 27ste leerde ik daar mijn vrouw kennen. Een ontzettend lieve en aardige meid. Liefde was er zeer zeker. Twee jaar later zijn we getrouwd. En we hádden tijdens ons huwelijk zeker een gelukkige tijd. We kregen twee kinderen, een dochter en een zoon. Maar hoe dichter ik de vijftig naderde, hoe meer ik weer in de knoop kwam met mezelf. Gods Koninkrijk zou snel komen, maar die voorspelling kwam niet uit. Ik ging twijfelen of de Getuigen werkelijk Gods uitverkoren volk waren en dacht ook: waarom wordt homoseksualiteit veroordeeld? Het is geen keuze, je bent het. En toen kwamen mijn gevoelens weer terug, sterker dan ooit.”
Alle moed verzameld
“Ik heb op een gegeven moment al mijn moed verzameld en het aan mijn vrouw verteld. Dat sloeg natuurlijk in als een bom. Zeker toen ze hoorde hoe lang ik al met mijn homoseksualiteit had rondgelopen. Maar ik vertelde haar ook dat ik altijd monogaam was geweest. En dat ik tóch bij haar wilde blijven, omdat ik nog steeds van haar hield. Het was een verdrietige periode, maar de ‘kast’ ging langzaam open, ik kreeg weer lucht.”
Leven in een leugen
“Want los van alle verdriet voelde ik zelf vooral een enorme opluchting. Ik had altijd in een leugen geleefd. Ik vertelde het persoonlijk aan iedereen die me dierbaar was, ook anderen in mijn omgeving. Ik wilde ook met lotgenoten praten en ben toen naar een open avond van Orpheus gegaan, een landelijke vereniging voor hulpverlening bij homo- en biseksualiteit in man-vrouwrelaties. Daar trof ik mensen die begrepen hoe ik me voelde, ik hoefde me daar niet te verontschuldigen of te schamen. Er was begrip!”
Liefde en genegenheid
“Op mijn 55ste zijn mijn vrouw en ik toch uit elkaar gegaan. Voor de buitenwereld de schijn ophouden van hetero zijn, kon en wilde ik niet meer. De relatie met mijn ex-vrouw is nog steeds hecht, we voelen nog heel veel liefde en genegenheid voor elkaar. We zien elkaar wekelijks en zijn samen oppas opa en -oma voor de kleine van mijn dochter. Voor mij is mijn coming out enorm goed geweest. Ik zou tegen anderen willen zeggen die met hetzelfde gevoel worstelen: stop ermee om jezelf te veroordelen en te verloochenen. Je bent wie je bent!